...η e-πέμπτη αταξία ακολουθεί τον Πορκιουπίνο στον Ασημένιο Δρόμο του Δάσους ως το ουράνιο τόξο...

Τετάρτη 20 Οκτωβρίου 2010

Auroville, η πόλη της ουτοπίας...


Εντυπωσιαστήκαμε όλοι μας σήμερα, που με αφορμή ένα κείμενο στο βιβλίο της Γλώσσας ταξιδέψαμε στη μακρινή Ινδία. Μια πολιτεία ακυβέρνητη, ένας ουτοπικός παράδεισος, που σχεδιάστηκε από το Γάλλο αρχιτέκτονα Ροζέ Ανζέ, όπως τον οραματίστηκε ο Ινδός ποιητής Σρι Αρουμπίντο και η σύντροφός του γαλλίδα ζωγράφος Μίρα Αλφάσα.
Για τους απ’ έξω, η Οροβίλ μοιάζει λίγο αποστειρωμένη, έτσι όπως έχει χτιστεί χωμένη μέσα στο πράσινο, με διάσπαρτα κτίρια – φουτουριστικής(μοντέρνας) συνήθως αρχιτεκτονικής – και με εκείνο το χρυσό, διαστημικής αισθητικής, μνημείο που είναι και το σύμβολό της (Matrimandir)

Οι άνθρωποι στην Οροβίλ αισθάνονται καλά με την επιλογή τους να ζήσουν εκεί. Έχουν πνευματικές αναζητήσεις – αυτό έκανε τους περισσότερους να αφήσουν τις κανονικές ζωές τους – είναι επικοινωνιακοί και τους αρέσει να φιλοσοφούν. Δεν έχουν άγχος αν και όλοι έχουν μια δουλειά να κάνουν. Δεν τους απασχολούν τα χρήματα. Το κόστος ζωής είναι ελάχιστο και οι μισθοί συμβολικοί για τα δικά μας δεδομένα (80-90 ευρώ). Με αυτά τα χρήματα μπορούν να έχουν στέγη – που κατά βάση είναι δωρεάν για τους μόνιμους κατοίκους – φαγητό (από την ηλιακή κουζίνα) και ψώνια από το σουπερμάρκετ, στο οποίο δίνουν 35 ευρώ το μήνα και προμηθεύονται ό,τι θέλουν.
Για να γίνεις κάτοικος στην Οροβίλ, πρέπει να συντηρήσεις τον εαυτό σου για έξι μήνες με ένα χρόνο. Να πληρώνεις το νοίκι σε έναν από τους ξενώνες και μετά – εφόσον επιθυμείς και σε αποδεχτεί η επιτροπή – μπορείς να γίνεις μόνιμος κάτοικος. Στη συνέχεια, μπορείς να επιλέξεις πού θα μείνεις – εκεί παίζει ρόλο το κόστος – και τι ζωή θα κάνεις, μια και μπορείς να έχεις μία Ινδή υπηρέτρια, για παράδειγμα, και να ψωνίζεις απ’ έξω.
Η Οροβίλ είναι ένα πείραμα προς μία κοινωνία της «επόμενης» εποχής. Ακούγεται φιλόδοξο, ίσως και ματαιόδοξο πάντως οι άνθρωποι εδώ πιστεύουν σ’ αυτό. Παράγουν έργο σε ερευνητικό, επιστημονικό και πολιτισμικό επίπεδο, φροντίζουν το περιβάλλον τους (η ηλιακή ενέργεια παίζει σημαντικό ρόλο εδώ) και στον ελεύθερο χρόνο τους παρακολουθούν θέατρο και χορό, εξασκούν γιόγκα και διαλογισμό και ζουν όπως όλοι μας, εφόσον το επιθυμούν. Τα ναρκωτικά απαγορεύονται αυστηρά.
Ο πρώτος Έλληνας αναμένεται να γίνει κάτοικος εκεί, σύντομα. Από τους 1900 Οροβίλιαν, οι 700 είναι Ινδοί, 250 Γάλλοι και ακολουθούν Γερμανοί, Αμερικανοί αλλά και Ασιάτες, άνθρωποι από 40 χώρες συνολικά.



(η Οροβιλ «ανήκει στον κατάλογο των μνημείων της Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO».)


Δεν υπάρχουν σχόλια:

η ώρα στα δάση όλου του κόσμου