...η e-πέμπτη αταξία ακολουθεί τον Πορκιουπίνο στον Ασημένιο Δρόμο του Δάσους ως το ουράνιο τόξο...

Τετάρτη 12 Ιανουαρίου 2011

Βιβλιοπαρουσίαση: Ο μικρός Νικόλας και το κόκκινο μπαλόνι, Ρενέ Γκοσινί, Ζαν Ζακ Σενπέ

Ο μικρός Νικόλας και το κόκκινο μπαλόνι, Ρενέ Γκοσινί, Ζαν Ζακ Σενπέ
                                                                           Εκδόσεις: Σύγχρονοι Ορίζοντες
Έτος έκδοσης: 2001
(από το Γιώργο Απ.)

Θα πρότεινα στους φίλους μου να διαβάσουν τις ιστορίες του μικρού Νικόλα, γιατί έχουν περιπέτεια και είναι και αστείες!
Αν διάλεγα έναν ήρωα να ακολουθήσω, αυτός θα ήταν ο μικρός Νικόλας, γιατί είναι ο πρωταγωνιστής και αυτός που ήθελε να πάρει και πήρε το κόκκινο μπαλόνι. Θα ήθελα επίσης να είμαι με τον κύριο Μπέλτορ που ξαφνιάστηκε από τ΄αστεία του μικρού Νικόλα και του μπαμπά του.
Αν είχα τη δυνατότητα νά αλλάξω την υπόθεση του βιβλίου, θα άλλαζα το σημείο που έσκασε το κόκκινο μπαλόνι και τρόμαξε ο γείτονας, γιατί δεν ήταν σωστό...
Αυτές οι ιστορίες μου θύμισαν έντονα τις ιστορίες του Μπομπ του Σφουγγαράκη, γιατί έχουν περίπου το ίδιο χιούμορ.
Άλλοι τίτλοι που θα έδινα στο βιβλίο: " Η φάρσα του μικρού Νικόλα στο γείτονα", "Το σκασμένο μπαλόνι του  μικρού Νικόλα"
Αν θα έδινα άλλο τέλος στην ιστορία θα ήταν: Ο μικρός Νικόλας αφού πήγε σπίτι, κράτησε με μεγάλη προσοχή το κόκκινο μπαλόνι στο δωμάτιό του για να μη σκάσει και την άλλη μέρα το πρωί το πήγε στο σχολείο για να το δείξει στους συμμαθητές του και στη δασκάλα του, με τον όρο να μην του το σκάσουνε.
Με αφορμή την ιστορία αυτή, γράφω μια δική μου: Το απόγευμα ο μικρός Νικόλας ξεκίνησε με τη μαμά του, να πάνε στο κέντρο της πόλης, να τη δουν στολισμένη και να παίξει με διάφορα παιχνίδια. Στο μετρό ο μικρός Νικόλας πήγε αντίθετα στις κυλιόμενες σκάλες και ξανατσακώθηκε με τη μαμά του. Αφού έφτασαν στον κεντρικό δρόμο, δεν ήθελε να τον κρατάει από το χέρι κι έτσι χάθηκε. Ένιωθε μόνος και στεναχωρημένος. Ανέβηκε μόνος του στο τρενάκι ώσπου νύχτωσε. Τότε φοβήθηκε. Δεν έχασε όμως την ψυχραιμία του. Πήγε και μίλησε σε έναν αστυνομικό που είδε. Του περιέγραψε τη μαμά του. Ύστερα από αρκετή ώρα τη βρήκαν. Αφού αγκαλιάστηκαν κι έκλαιγαν από τη χαρά, πήγαν κι έφαγαν ωραίους λουκουμάδες... Ο μικρός Νικόλας υποσχέθηκε στη μαμά του ότι ποτέ δεν θα της αφήσει ξανά το χέρι...
Ζωγραφίζω ένα θέμα από το βιβλίο




Γιώργος Απ.

2 σχόλια:

κ. Τζούλια είπε...

Μπράβο Γιώργο! Εξαιρετική βιβλιοπαρουσίαση!!!

Ανώνυμος είπε...

Ωραία εργασία!!!!








ΒΑΓΓΟΣ

η ώρα στα δάση όλου του κόσμου