Βιβλιοπαρουσίαση: Τα ξύλινα σπαθιά, του Παντελή Καλιότσου

"Τα Ξύλινα Σπαθιά"

Παντελής Καλιότσος, εκδόσεις Πατάκη, 1972

(από το Νίκο Κ.)

Το βιβλίο αυτό είναι ένα κοινωνικό μυθιστόρημα που έχει βασικό θέμα του τον Πόλεμο και την Ειρήνη. Θα σας το πρότεινα να το διαβάσετε, γιατί έχει δράση, περιπέτεια και ταυτόχρονα πολύ χιούμορ! 

Στο χωριό που λεγόταν Μανωλίτσα, οι ημέρες κύλαγαν ήρεμα, ώσπου μια μέρα, ο Μπαρμπα-Γάντζος άνοιξε το παιχνιδάδικό του, όπου πουλούσε μόνο πολεμικά παιχνίδια. Τότε ήταν της εποχής τα πολεμικά παιχνίδια, γιατί λίγα χρόνια πριν ήταν ο Β΄Παγκόσμιος Πόλεμος. Εκείνο τον καιρό λοιπόν είχε κηρυχτεί πόλεμος ανάμεσα στα παιδιά της Μανωλίτσας και του υπόλοιπου κόσμου. Τα παιδιά εξοπλίζονταν με κόκκινα και πράσινα κράνη, νεροπίστολα, σπαθιά, ασπίδες και άλλα. Οι δυο αρχηγοί ήταν ο Φώτης και ο Θανάσης και βοηθοί τους οι Κόντρα-Κουτός και Φούφης. Στον υπόλοιπο κόσμο γινόταν το Π.Σ.Π (Παγκόσμιο Συνέδριο Παιχνιδοποιών) όπου υπήρχαν αντιπρόσωποι από όλες τις χώρες. Εκεί λοιπόν συνεδρίαζαν και πρότειναν παιχνίδια πολεμικά, όπως πύραυλους, κανόνια κλπ. Στη Μανωλίτσα πάλι απαγορεύτηκαν τα νεροπίστολα κι έτσι ξεκίνησαν οι πετροπόλεμοι. Αφορμή για να κηρυχτεί ειρήνη, στάθηκε ο σοβαρός τραυματισμός ενός παιδιού. Τότε οι φίλοι του έτρεξαν γρήγορα στο φαρμακοποιό κύριο Γουργούρη. Ο κύριος Γουργούρης έκανε τα παιδιά να καταλάβουν πόσο επικίνδυνος είναι ο πόλεμος και έτσι αφού έκανε καλά το τραυματισμένο παιδί, τους έπεισε πως δεν πρέπει να παίζουν πολεμώντας. Έτσι σταμάτησε ο πόλεμος των παιδιών της Μανωλίτσας, τα οποία έδωσαν το καλό παράδειγμα και στα υπόλοιπα παιδιά του κόσμου να σταματήσει ο πόλεμος.

Θα ήθελα να ήμουν παρέα με τον Φώτη και τον Κόντρα-Κουτό, επειδή αυτοί και η ομάδα τους καταστρώνουν σχέδια και δεν πάνε στη μάχη χωρίς σχέδιο, όπως έκαναν ο Αθανάσιος με το Φούφη και την ομάδα τους. 

Πιστεύω πως ο τίτλος είναι ο πιο κατάλληλος για το βιβλίο, επειδή σε όλες τις μάχες υπήρξαν ξύλινα σπαθιά. Στο εξώφυλλο τα ξύλινα σπαθιά συμβολίζουν τα παιδιά, μικρά και μεγάλα, με μια φούντα τον αρχηγό κι ένα περιστέρι την ειρήνη.

Το τέλος του βιβλίου μου άρεσε και δεν θα ήθελα να το αλλάξω, δηλαδή αυτό ήθελα κι εγώ, να σταματήσει ο πόλεμος.

Νίκος Κ.