...η e-πέμπτη αταξία ακολουθεί τον Πορκιουπίνο στον Ασημένιο Δρόμο του Δάσους ως το ουράνιο τόξο...

Σάββατο 6 Νοεμβρίου 2010

με το πρόσωπο κολλημένο στο τζάμι...

2 σχόλια:

δασκάλα Ε17 είπε...

όλοι γράψατε υπέροχες ιστορίες με αφορμή τους στίχους του Τόλη Νικηφόρου. Όμως το πρώτο ΜΠΡΑΒΟ σ΄αυτή τη δραστηριότητα ανήκει στο Μιχάλη μας! Όλοι ξέρουμε τους λόγους!
Μπράβο λοιπόν Μιχάλη, πάντα να προχωράς και να νικάς όλες τις δυσκολίες. Εμείς θα σε βοηθάμε!

Poet είπε...

Xαίρομαι για τα ευγενικά αισθήματα της τάξης για τον συμμαθητή τους και τα δικαιολογημένα συγχαρητήριά τους.

Εγώ θα ήθελα να προσθέσω ότι το κείμενο του Μιχάλη είναι καλογραμμένο και ώριμο. Λιτό και εύστοχο, με αφορμή το ποίημα, χωρίς ούτε μια λέξη περισσότερο ή λιγότερο. Ο Μιχάλης ξέρει να ελέγχει τα συναισθήματά του, πράγμα σπάνιο στην ηλικία του, και να εκφράζει με μια απλή και δραστική φράση τη συγκίνησή του.

Μιχάλη, συνέχισε να γράφεις, αγόρι μου, έχεις πράγματα να μας πεις και να μας τα πεις ωραία.

η ώρα στα δάση όλου του κόσμου