Φαντάζομαι την ποδηλάτισσα να κεντάει ένα σύννεφο και να λέει:
μια δυο πέφτουν οι σταγονίτσες στο νερό
και μου θυμίζουν το κουδουνάκι
που είχα χάσει από καιρό
κι όπως κατρακυλάει το νερό
θυμάμαι τις ρόδες που τόσο αγαπώ
κι όπως σταματάει το νερό
σκέφτομαι τα φρένα
που έμειναν ενθύμιο λειψό
ήρθα σ΄ αυτού του σύννεφου την άκρη
κι έπαψα πια να κάνω πετάλι
μα πια ο ασημένιος μου ο δρόμος
είναι σαν αυτό το μυτερό βελόνι
μέσα στην καρδιά
όπως είχα και παλιά
το δικό μου το τιμόνι
Βασιλική Ν.
2 σχόλια:
γιατί τι άλλο ήταν αυτή η χρονιά από μια βόλτα (ευτυχώς η δική μας ήταν ασφαλής...) με ποδήλατο στα ανθισμένα λιβάδια της γνώσης;
Αυτό το ποίημα η Βασιλικούλα μου το είχε δώσει στην αρχή της χρονιάς, όταν κάναμε τις δραστηριότητες για το ποδήλατο και την ποδηλάτισσα του Ελύτη. Για κάποιο λόγο όμως ξεχάστηκε και ήρθε τώρα το τέλος της χρονιάς να κλείσει αυτόν τον κύκλο, την όμορφη ποδηλατική μας βόλτα!
Τα παιδιά της Μαγικής Κιμωλίας σας εύχονται να έχετε ένα όμορφο καλοκαίρι!!!Να ξεκουραστείτε πολύ, να περάσετε καλά, να διασκεδάσετε και το Σεπτέμβρη να γυρίσετε πίσω με γεμάτες μπαταρίες!!!
Δ΄ τάξη, 1ο Δ.Σχ. Κομοτηνής
Δημοσίευση σχολίου